Πλούταρχος: «Εργαλείο κατακτητών ο δανεισμός!»
Για τα δεινά μας μεγάλη ευθύνη έχει το άθλιο και ξενόδουλο εκπαιδευτικό μας σύστημα που δεν μας δίδαξε ποτέ τους προγόνους μας από το φόβο μη γίνουμε ελεύθεροι άνθρωποι και ανατρέψουμε την ντόπια και ξένη ολιγαρχία. Διαβάστε τι έγραψε ο Πλούταρχος για το δανεισμό 20 αιώνες πριν. Στα σχολεία ποτέ δεν μας είπαν τα λόγια που θα διαβάσετε παρακάτω.
«Το δανείζεσθαι της εσχάτης αφροσύνης και μαλακίας εστίν»
«Ο δανεισμός είναι πράξη υπέρτατης αφροσύνης και μαλθακότητας»!
Πράξη υπέρτατης αφροσύνης και μαλθακότητας, είναι ο δανεισμός, λέει ο Πλούταρχος τον 1ο αιώνα μετά Χριστόν, και γίνεται εργαλείο των κατακτητών για καθυπόταξη μίας χώρας.
Στο έργο του «Περί του μη δειν δανείζεσθαι», με τίτλο «Οι συμφορές του δανεισμού» και δυστυχώς είναι εξαιρετικά επίκαιρο, ο Πλούταρχος απαριθμεί με τρόπο καυστικό τις συμφορές που συσσωρεύονται στον άνθρωπο, ο οποίος καταφεύγει στο δανεισμό.
«Οι οφειλέτες είναι δούλοι όλων των δανειστών τους. Είναι δούλοι δούλων αναιδών και βάρβαρων και βάναυσων». Και οι δανειστές «Μετατρέπουν την αγορά σε κολαστήριο για τους δύσμοιρους οφειλέτες, σαν όρνεα τους κατακρεουργούν και τους κατασπαράζουν βυθίζοντας το ράμφος στα σωθικά τους»… λέει κατηγορηματικά ο Χαιρωνίτης φιλόσοφος, ιστορικός, πολιτικός και ιερέας των Δελφών. Και επιχειρηματολογεί. Και φέρνει παραδείγματα από την ιστορία της εποχής του, από τους μύθους αλλά και από τα παθήματα των απλών ανθρώπων. Και χιούμορ επιστρατεύει ενίοτε μάλιστα μαύρο! Γιατί το κείμενο -μία ομιλία στην πραγματικότητα δεν γράφτηκε τυχαία. Η Αθήνα και οι άλλες ελληνικές πόλεις μαστίζονταν από τις συνέπειες της υπερχρέωσης, όταν ο Πλούταρχος περί το 92 μ. Χ αποφάσισε να μιλήσει μπροστά σε ακροατήριο για τις σοβαρές συνέπειες του δανεισμού.
Εργαλείο κατακτητών ο δανεισμός!
Σε ποιούς ήταν χρεωμένοι τότε οι άνθρωποι; Σε δικούς τους αλλά κυρίως σε ξένους πιστωτές ως επί το πλείστον Ρωμαίους. «… κουβαλώντας μαζί τους σάκους και συμφωνητικά και συμβόλαια σαν δεσμά εναντίον της Ελλάδος, την οργώνουν από πόλη σε πόλη και σπέρνουν χρέη που πολλά βάσανα φέρνουν και πολλούς τόκους, και που δύσκολα ξεριζώνονται ενώ οι βλαστοί τους περικυκλώνουν τις πόλεις, τις εξασθενούν και τελικά τις πνίγουν», λέει ο Πλούταρχος.
Και τι προτείνει;
«Φύγε να γλυτώσεις από τον εχθρό και τύραννό σου, τον δανειστή που θίγει την ελευθερία σου, βάζει πωλητήριο στην αξιοπρέπειά σου κι αν δεν του δίνεις, σε ενοχλεί - Αν πουλήσεις, ρίχνει την τιμή - Αν δεν πουλήσεις σε αναγκάζει - Αν τον πας στο δικαστήριο προσπαθεί να επηρεάσει την έκβαση της δίκης - Αν του ορκίζεσαι σε προστάζει - Αν κρατάς την πόρτα κλειστή στήνεται στο κατώφλι και σου βροντά αδιάκοπα…».
Αλλά ο Πλούταρχος δεν κατακεραυνώνει μόνον τους πιστωτές.
Δεν
φταίει μόνον ο δανειστής. Ευθύνεται πρωτίστως ο δανειζόμενος με την
άφρονα συμπεριφορά του και την επιθυμία του για πολυτέλεια και τριφυλή
ζωή.
«Διότι χρεωνόμαστε για να πληρώσουμε όχι το ψωμί και το κρασί μας, μα εξοχικές κατοικίες, δούλους, μουλάρια, ανάκλιντρα και τραπεζώματα... ». Σας θυμίζει κάτι ?
Οι Συμφορές του δανεισμού (Περί του μη δειν δανείζεσθαι) ανήκουν στα Ηθικά του Πλούταρχου. Η νεότερη έρευνα ωστόσο έχει καταδείξει πλέον ότι πρόκειται για έργο της ώριμης περιόδου του Πλούταρχου, και συγκεκριμένα για ομιλία γραμμένη το νωρίτερο το 92 μ.Χ., αν όχι πολύ αργότερα. Πιθανότατα εκφωνήθηκε στην Αθήνα, που, όπως και άλλες ελληνικές πόλεις, μαστιζόταν από τις συνέπειες της υπερχρέωσης σε εγχώριους, αλλά κυρίως ξένους, ως επί το πλείστον Ιταλούς, πιστωτές και στους αντιπροσώπους τους. Ο Πλούταρχος, με μεγάλη ευαισθησία, φωτίζει ένα σοβαρότατο και πολυδιάστατο πρόβλημα της εποχής του.
Κι αν ο Πλούταρχος κατακεραυνώνει έτσι τους συγχρόνους τους, τι θα έλεγε για... τα εορτοδάνεια και τα δάνεια για καλοκαιρινές διακοπές, που διαφημίζονταν από τις Τράπεζες μέχρι πρότινος βρίσκοντας φυσικά, πολλούς «αγοραστές».
Και το αποτέλεσμα ποιο είναι;
«Για
να διατηρήσουμε την ελευθερία μας ενώ έχουμε συνάψει δάνεια κολακεύουμε
ανθρώπους που καταστρέφουν σπιτικά, γινόμαστε σωματοφύλακες τους, τους
καλούμε σε γεύματα, τους προσφέρουμε δώρα και τους πληρώνουμε φόρους».
«Άνθρωπος
που μπλέκει μια φορά, μένει χρεώστης για πάντα και σαν το άλογο που του
έχουν φορέσει χαλινάρι, δέχεται στη ράχη του τον έναν αναβάτη μετά τον
άλλον».
Απλά
κάποιες φορές αναλογίζεται κανείς αυτοί οι αρχαίοι Έλληνες ήταν πολύ
μπροστά από την εποχή τους, για πόσα πράγματα έχουν μιλήσει και πόσο
επίκαιροι είναι και λες απλά… ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ???. Ναι και όμως είναι
δυνατόν. Αρκεί κανείς να αναλογισθεί και να ανατρέξει στην ΑΘΑΝΑΤΗ
Ελληνική Σοφία και θα βρει τόσες πολλές απαντήσεις σε θέματα που τον
απασχολούν και που οι σημερινοί ηγέτες τόσο της Ελλάδας όσο και της
Ευρώπης δεν μπορούν να απαντήσουν.
Φυσικά όπως σοφά λέει και ο θυμόσοφος λαός αυτοί δεν είναι ικανοί ούτε σε δυο γάιδαρους να μοιράσουν άχυρα..
Αν η διορατικότητα των Ελλήνων συμβάδιζε και με την ιδιοφυία τους, τότε ίσως Βιομηχανική Επανάσταση να είχε αρχίσει χίλια χρόνια πριν απο τον Κολόμβο. Και στην εποχή μας δεν θα προσπαθούσαμε να κατακτήσουμε την Σελήνη,αλλά τους άλλους πλανήτες. Αρθουρ Κλάρκ.
Οτι κι αν σκεφτείς νομίζοντας οτι πρωτοτυπείς, θα ανακαλύψεις τελικά οτι εκείνοι οι αναθεματισμένοι αρχαίοι Έλληνες το είχαν σκεφτεί πρώτοι. Τσαρλς Φορι
