Το διαστημικό ταξίδι του Λουκιανού που όχι μόνο πήγε στη Σελήνη με το αερόπλοίο του, αλλά έφθασε μέχρι το διαστημικό οικισμό που είχε το όνομα Λυχνόπολις.
Η «Αληθινή ιστορία» του ΛουκιανούΓεννημένος στα Σαμόσατα της Συρίας, ο ελληνικής καταγωγής Λουκιανός, στην «Αληθινή ιστορία» που έγραψε τον 2ο αιώνα, περιγράφει εκτός των άλλων και την εμπειρία του από ένα διαστημικό ταξίδι! Ο Λουκιανός χαρακτηρίζει το έργο του φαντασίες, από την άλλη ωστόσο το βαφτίζει αληθινή ιστορία. Και μέσα στις περιγραφές του υπάρχουν στοιχεία που δεν απέχουν και πολύ από την πραγματικότητα! Ο Λουκιανός ταξίδεψε με «καράβι που το πήρε ο αέρας για εφτά μερόνυχτα και την όγδοη ημέρα έφτασε στο φεγγάρι». (Το εντυπωσιακό είναι ότι περίπου τόσο χρόνο κάνει ένα διαστημικό σκάφος για να φτάσει στη Σελήνη!). Σήμερα η αληθινή ιστορία θεωρείται το πρώτο μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας.
Φαίνεται όμως ότι και οι Ελληνες φιλόσοφοι, γνώριζαν στοιχεία για τη Σελήνη! Οπως αναφέρει ο Ξενοφάνης, μαθητής του Σωκράτη, ο δάσκαλός του έλεγε πως η Σελήνη δεν είναι τίποτα άλλο από μια «μεγάλη κούφια σφαίρα, που στο εσωτερικό της υπάρχουν θάλασσες και στεριές και κατοικούν άνθρωποι σαν εμάς».
Πριν από περίπου 2.500 χρόνια, οι αρχαίοι Έλληνες φυσικοί φιλόσοφοι έθεσαν τις βάσεις για την επιστημονική μελέτη τον κόσμου. Αν και οι γνώσεις μας γι` αυτές τις πρώτες θεωρητικές αντιλήψεις είναι γνωστές από τα ιστορικά κείμενα, τη μελέτη της φιλοσοφίας και την εξέλιξη των ιδεών στη φυσική και στην αστρονομία, η προσπάθειά μας να ανιχνεύσουμε στα βάθη τον χρόνου τις μύχιες σκέψεις και τους πόθους τον ανθρώπου να φτάσει στ` άστρα είναι ίσως πιο δύσκολες, αφού οι μόνες πηγές μας γι` αυτό είναι ουσιαστικά η μυθολογία, η λαϊκή παράδοση και η λογοτεχνία. Μια προφητική και ευφάνταστη ιστορία.. πριν από 1850 χρόνια!
«…τυφὼν ἐπιγενόμενος καὶ περιδινήσας τὴν ναῦν καὶ μετεωρίσας ὅσον ἐπὶ σταδίους τριακοσίους οὐκέτι καθῆκεν εἰς τὸ πέλαγος, ἀλλ᾿ ἄνω μετέωρον».
«Δημιουργήθηκε τυφώνας που περιέστρεψε το πλοίο και το σήκωσε στον αέρα τριακόσια στάδια χωρίς να ξαναπέσει στο πέλαγος, αλλά έμεινε εκεί μετέωρο».
Μπορεί ο Ιούλιος Βερν να πήγε «είκοσι χιλιάδες λεύγες κάτω από τη θάλασσα» και να είδε το μυστηριώδη βυθό, μπορεί η.. προσσελήνωση των Αμερικανών να έγινε τη δεκαετία του `60, όμως, ο Λουκιανός πήγε πού μακρύτερα στο αχανές διάστημα.. Με μια φαντασία που εκτινάσσεται στα ουράνια, ο συγγραφέας της ύστερης Αρχαιότητας, με εξαιρετική δεινότητα στο γραπτό λόγο, μας παρασύρει και μας οδηγεί σε μαγικούς κόσμους του διαστήματος.
Η εκτόξευση της “νηώς” και η προσσελήνωση
Αποφάσισε, λέει, το ταξίδι αυτό από περιέργεια «ἡ τῆς διανοίας περιεργία». Αλλά και για έναν ακόμη λόγο, να μάθει τι υπάρχει στην άκρη του Ωκεανού και ποιοι άνθρωποι κατοικούν εκεί. Λέει επί λέξει: «τὸ βούλεσθαι μαθεῖν τί τὸ τέλος ἐστὶν τοῦ ὠκεανοῦ καὶ τίνες οἱ πέραν κατοικοῦντες ἄνθρωποι». Μετά από ογδόντα μέρες ταξίδι στον άγνωστο ωκεανό έφθασαν σε ένα παράξενο νησί.
Εκεί βρήκαν μια τεράστια χάλκινη στήλη που ήταν γραμμένη στα Ελληνικά και έλεγε πως μέχρι εκεί είχανε φθάσει ο Ηρακλής και ο Διόνυσος. (Στο σημείο αυτό υπάρχει ένα “παιχνίδισμα” του συγγραφέα με την Ελληνική μυθολογία και με τα υπερατλαντικά ταξίδια των αναφερομένων μυθικών προσώπων, των οποίων οι ιστορίες πολύ συζητούνταν στην εποχή του).
Όταν βγήκαν για αναγνώριση στο νησί βρήκαν κι έναν ποταμό τεράστιο που δεν έτρεχε νερό αλλά κρασί που έβγαινε απευθείας από τις ρίζες των ..αμπελιών. Υπήρχαν και ψάρια που όταν τα έτρωγε κανείς μεθούσε! Φύγανε από το νησί και όταν βρεθήκανε στο πέλαγος δημιουργήθηκε ξαφνικά τυφώνας που άρπαξε το πλοίο και το σήκωσε τριακόσια στάδια αλλά δεν το άφησε να πέσει πάλι στη θάλασσα.
Επτά μέρες και επτά νύκτες βρισκόταν στον αέρα. Την όγδοη μέρα είδαν μια μεγάλη γη στον αέρα σαν ένα νησί λαμπερό που είχε σχήμα σφαίρας με φωτισμό μεγάλο. Προσγειώθηκαν σε αυτή όπου και αποβιβάστηκαν.
Διερευνώντας την παράξενη γη διαπίστωσαν πως ήταν κατοικήσιμη και καλλιεργημένη. Η συνθήκη ήταν γραμμένη με ηλεκτρισμό! Ο Λουκιανός μας λέει πως η γη που βρήκαν κατοικούνταν από τερατόμορφα όντα. Ένα είδος από αυτά τους συνέλαβε και τους οδήγησε στο βασιλιά τους που είχε το όνομα Ενδυμίων. Αυτός κατάλαβε πως ήταν Έλληνες από τη στολή τους. Απόρησε πως κατάφεραν να ταξιδεύσουν στον ..ουρανό.
Λέει ακριβώς: «ὁ δὲ θεασάμενος καὶ ἀπὸ τῆς στολῆς εἰκάσας, ῞Ελληνες ἆρα, ἔφη, ὑμεῖς, ὦ ξένοι; Πῶς οὖν ἀφίκεσθε, ἔφη, τοσοῦτον ἀέρα διελθόντες;»
Τους εξήγησε μάλιστα πως ο τόπος που βρίσκονται είναι η σελήνη που βλέπουν από τη γη. Τότε πληροφορήθηκε πως εκεί, στο διάστημα, κατοικούσαν άλλα όντα αλλά με κοινά γνωρίσματα αυτών της γης. Με κράτη, με διενέξεις και πολέμους. Υπήρχαν οι “Σεληνίτες”, και οι Ηλιώτες που είχαν κοινή αποικία τον Εωσφόρο. Είχαν υπογράψει μάλιστα και συνθήκη ειρήνης μεταξύ τους. Τη συνθήκη αυτήν την γράψανε με ηλεκτρισμό και τη στήσανε στο μέσο του αέρα στα σύνορά τους. «Έγγράψαι δὲ τὰς συνθήκας στήλῃ ἠλεκτρίνῃ καὶ ἀναστῆσαι ἐν μέσῳ τῷ ἀέρι ἐπὶ τοῖς μεθορίοις»
Το κάτοπτρο της Σελήνης!
Το ευφάνταστο μυαλό του Λουκιανού δεν σταματά στα παραπάνω. Μας λέει με τι τρόπο οι σεληνίτες είχαν επαφή με τους γήινους. «Υπάρχει ένα μεγάλο κάτοπτρο πάνω από ένα αβαθή φρεάτιο. Αν κατέβει κάποιος στο φρεάτιο ακούει όλα όσα εμείς λέμε στη γη. Κι εάν στραφεί κάποιος προς το κάτοπτρο βλέπει όλες τις πόλεις όλα τα έθνη όπως βλέπουμε τον καθένα (τηλεσκόπιο). Τότε και εγώ τους συγγενείς μου είδα και όλη την πατρίδα, αν, βέβαια, και αυτοί με έβλεπαν δεν μπορώ με ασφάλεια να το πω. Και αν κάποιος δε με πιστεύει όταν κάποτε και αυτός πάει εκεί θα διαπιστώσει ότι λέω αλήθεια…»
Ταξίδι μέχρι τις Πλειάδες
Αφού ταξιδεύσαμε, γράφει, την επομένη όλη τη νύκτα και την ημέρα, γύρω στο απόγευμα φθάσαμε στη Λυχνόπολη. Αυτή βρίσκεται μεταξύ των Πλειάδων και των Υάδων. Ο Λουκιανός μετά το διαστημικό ταξίδι του επιστρέφει προσθαλασσώνεται στη γη αλλά για κακή του τύχη ολόκληρο το καράβι του καταπίνεται από τεράστιο θαλάσσιο κύτος. Και οι περιπέτειες συνεχίζονται μέχρι το θάνατο του κύτους – μετά από πολύ καιρό- και την απελευθέρωση τους από την κοιλιά του κύτους.
Λουκιανός ο Σαμοσατεύς (+120 έως +190) «Ἡ ἀληθής ἱστορία»
