Pages - Menu

Η ΕΛΛΑΔΑ ΤΩΝ ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ



Η απόλυτη εξαθλίωση για τη χώρα μας...

«Ο εξαντλημένος λαός»
«Ο εξαντλημένος λαός» είναι ο τίτλος εκτενούς ρεπορτάζ στην εφημερίδα Tagesspiegel που αναφέρεται στην Ελλάδα της κρίσης.
«Τα εισοδήματα έχουν υποχωρήσει κατά 40%, ενώ η οικονομία έχει συρρικνωθεί κατά 1/4. Μετά από πέντε χρόνια κρίσης πολλοί Έλληνες έχουν φτάσει στα όριά τους». Μέσα από τις προσωπικές ιστορίες τριών ανθρώπων, το ρεπορτάζ αναδεικνύει στη συνέχεια ορισμένες βασικές πτυχές της κρίσης: την υψηλή ανεργία και τις εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες στην αγορά εργασίας, το γεγονός ότι «σχεδόν ένας στους τρεις Έλληνες είναι σήμερα ανασφάλιστος, την αύξηση του αριθμού των αυτοκτονιών αλλά και την κατακόρυφη αύξηση του αριθμού των αστέγων. Το άρθρο συνοδεύεται από μια φωτογραφία από διαδήλωση στο κέντρο της Αθήνας με τη λεζάντα: «Διαμαρτυρία κατά της πολιτικής λιτότητας. Η κυβέρνηση προαναγγέλλει το τέλος της ύφεσης. Εντούτοις οι Έλληνες χάνουν την υπομονή τους».

Η Ελλάδα των Μνημονίων
             


Μην ξεχάσεις ποτέ ποιοί εξαθλίωσαν την Ελλάδα και τους Έλληνες.

Προχωρούμε χωρίς αυτούς που πρόδωσαν την πατρίδα μας

Αυτά που βιώνουμε σήμερα ειναι όαση εμπρός στον εφιάλτη που θα ζήσουμε τα επόμενα χρόνια. Εχουμε καθήκον στην πατρίδα μας και στα παιδιά μας, να αγωνιστούμε ομόψυχα και με αλληλεγγύη. Μην μένεις απαθής, Αντέδρασε.  
Κι αν είναι ο λάκκος σου πολύ βαθύς, χρέος με τα χέρια σου να σηκωθείς.



Σήμερα στην Ελλάδα επιχειρείται για πρώτη φορά στην ιστορία της ανθρωπότητας η εφαρμογή ενός λειτουργικού συστήματος στο οποίο η έννοια «κράτος» δεν έχει υπόσταση.  

Το δημοκρατικό πολίτευμα έχει υπονομευθεί καίρια. Το Σύνταγμα παραβιάζεται ή αγνοείται συστηματικά, το Κοινοβούλιο έχει μετατραπεί σε «εκδοτήριο» πράξεων νομοθετικού περιεχομένου των μνημονιακών επιταγών, η εκτελεστική εξουσία, οι κυβερνήσεις των Μνημονίων, ευτελίζονται καθημερινά, έχοντας υποταγεί πλήρως στους εκπροσώπους των δυνάμεων κατοχής.  

Οι Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου είναι το νέο υπερόπλο για την καταστολή του Συντάγματος και της Δημοκρατίας. Είναι επίδειξη ισχύος "Κοιτάξτε εμείς τί είμαστε ικανοί να κάνουμε σε ένα απόγευμα μέσα"! 

Και είναι πρόβα τζενεράλε για τα χειρότερα που ετοιμάζουν. 
Δεν προτείνουν διέξοδο παρά μόνο αστάθεια και αβεβαιότητα. (Δόγμα του ΣΟΚ).


Η Ελλάδα πεθαίνει. Πεθαίνει από κάθε άποψη.
Πεθαίνει από τους αστέγους οι οποίοι αυξάνονται.

Πεθαίνει από αυτούς που παρακαλάνε για μία σακούλα πορτοκάλια.

Πεθαίνει από τους συνταξιούχους οι οποίοι πρέπει να ζήσουν κάθε μέρα και με λιγότερα.

Πεθαίνει από τους καρκινοπαθείς που δεν έχουν να αγοράσουν τα φάρμακά τους.

Πεθαίνει από τους ανέργους που αδυνατούν τα συντηρήσουν τις οικογένειές τους.

Πεθαίνει από τα μικρά παιδιά που λιποθυμούν από την πείνα στο σχολείο.

Πεθαίνει από τις επιχειρήσεις (μικρές και μεγάλες) που κλείνουν γιατί δεν μπορούν να αντέξουν την εξαντλητική φορολόγηση αλλά και την κυριολεκτικά πεθαμένη αγορά.


Ο κατάλογος της εξαθλίωσης είναι μεγάλος, ίσως πιο μεγάλος απ’ όσο μπορούμε να φανταστούμε. Και θα μεγαλώσει ακόμη περισσότερο. Το Έθνος μας συρρικνώνεται. Οι Έλληνες εντός Ελλάδος λιγοστεύουν. Και εμείς τι κάνουμε για αυτό; Βλέπουμε την νέα γενιά να εγκαταλείπει την πατρίδα.
 

Για πρώτη φορά στην Ιστορία μας, η Ελλάδα διαθέτει την πιο καταρτισμένη και μορφωμένη νέα γενιά που είχε ποτέ. Αντί να την εκμεταλλευτεί και να την χρησιμοποιήσει για να πετύχει την εθνική ανάταση, την διώχνει. Την στέλνει σε μέρη μακρινά, όπου κατά πάσα πιθανότητα θα πετύχουν, με την πατρίδα ωστόσο να «αποστραγγίζεται».
Στην Μεταπολίτευση η μόρφωση έγινε πιο προσιτή από κάθε άλλη εποχή. Όμως δεν σκεφτήκαμε κάτι σοβαρό. Πώς θα αξιοποιηθούν όλοι αυτοί οι επιστήμονες. Το: «ε δεν μπορούν να έχουν όλοι πτυχία, ας γίνει και κανένας υδραυλικός» δεν είναι απάντηση, ούτε επιχείρημα στην ανικανότητα των υπευθύνων να αξιοποιήσουν τους καταρτισμένους που ήδη έχουν βγάλει στην αγορά εργασίας.


            




Να ενώσουμε τις γνώσεις και την δύναμή μας.

Συνειδητοποιώντας πως οι αφυπνισμένοι

συνέλληνες δεν είναι τόσο λίγοι όσο

θα ήθελαν οι «κύριοι» που αποφασίζουν

 για μας χωρίς εμάς, σκεφτήκαμε πως

 οι σκόρπιες φωνές θα πρέπει με κάποιο

 τρόπο να ενωθούν.


 Εχουμε "όπλα και χρήσιμα εργαλεία" οπου μπορούμε να σταθούμε όρθιοι και ελεύθεροι, στην παγκόσμια δικτατορία που στήνεται ερήμην μας.
            Δυναμώνουμε τις φωνές μας, σάλπιγγες που καλούν και τους υπολοίπους
σε αφύπνιση, ενάντια στον εφιάλτη της παγκοσμιοποίησης και της
εθνικής, πολιτισμικής, ιστορικής και θρησκευτικής μας συρρίκνωσης.
Να κουβεντιάσουμε αν χρειαστεί και να βρούμε τον «κοινό τόπο» που μας
ενώνει, ώστε , να μπορέσουμε να δημιουργήσουμε
την «κρίσιμη μάζα» που απαιτείται ώστε να τους κάνουμε να χάσουν
τον ύπνο τους.